"Uwieść Alicję" 10

Następnego dnia rano obudziła mnie burza szalejąca na zewnątrz. Usiadłam na łóżku i przeciągnęłam się. Po kilku minutach wpatrywania się w ścianę wstałam i podeszłam do szafy. Wyciągnęłam z niej czarne legginsy i niebieska tunikę. Ubrałam się. Podeszłam do okna i je otworzyłam. Nie było za ciepło, jak na lato. Uczesałam się i wyszłam z pokoju. Wstąpiłam do łazienki. Pomalowałam sobie rzęsy i zeszłam po schodach na dol. Udałam się do salonu.

-Ee.. Dzień dobry- powiedziałam zdziwiona widząc jakąś panią i pana.

-Dzień dobry- odpowiedziała pani po czym zwróciła się do Alana- idź się pakować teraz.

18-latek wstał i minął mnie w drzwiach bez słowa. Poszedł do swojego pokoju. Domyśliłam się, że są to jego rodzice. Pobiegłam za nim.

-Alan miałeś wyjechać za kilka dni dopiero!- powiedziałam wchodząc do pokoju i zamykając drzwi.

-Tak, wiem. Ale rodzice wymyślili sobie, że pojedziemy jeszcze pozwiedzać Polskę. Eh. Nie będę mógł pożegnać się z Cris- powiedział.

-Pożegnasz się z nią. Daj mi kilka minut...-wyszłam z pomieszczenia.

Pobiegłam do stajni. Wzięłam Edd'a i ruszyłam na nim do Cristiny. Chwile później byłam na miejscu. Zostawiłam konia i zapukałam do drzwi.

-Dzień dobry, jest Cris?- zapytałam, gdy otworzyła mi jej babcia.

-Tak, wejdź- powiedziała miłym głosem po czym zawołała wnuczkę.

-O, cześć Alka! Coś się stało?- stanęła przede mną.

-Tak. Alana rodzice przyjechali dzisiaj, teraz. On chce się z tobą pożegnać, ale nie mógł osobiście przyjechać, bo jego rodzice mu nie pozwoliliby.

-I w ten oto sposób, bohaterka Alicja przybywa na swoim zacnym koniu w celu uratowania miłości jej przyjaciółki- wtrąciła zabawnie Cris.

Zaśmiałyśmy się.

-Daj mi chwilę, założę bluzę- powiedziała.

Gdy wróciła pożegnałam jej babcię i ruszyłyśmy na koniu.

-Jak myślisz... On powie swoim rodzicom o mnie?- zapytała nieśmiało Cris.

-Tak, wydaje mi się, że tak. Mówił mi wczoraj, że jest przekonany, ze znalazł tą jedyną, czyli ciebie.

Dotarliśmy na miejsce. Ojciec Alana pakował właśnie jego walizkę. Cris zeskoczyła z konia, a ja odprowadziłam go do stajni.

-Alan!-zawołała moja przyjaciółka.

-Cristina, skarbie! Przepraszam, ze teraz wyjeżdżam, ale moi rodzice.. Eh..- przytulił ją.

Błyskawice przecinały niebo co chwile.

-Rozumiem- powiedziała ze łzami w oczach.

-Ej, przecież zobaczymy się niedługo w Londynie! Nie płacz- pocałował ją.

-Tak, ale ja wracam dopiero za dwa tygodnie.

-Dasz radę.

-Alan, musimy już jechać- odezwał się jego ojciec siedząc w samochodzie.

-To do zobaczenia- chłopak pocałował Cris.

W między czasie doszłam do nich ja.

-Dzięki Alicja za wszystko- przytulił mnie.

-Nie ma za co-uśmiechnęłam się- trzymaj się.

18-latek wsiadł do samochodu. Gdy odjeżdżał machałyśmy mu, a on nam. Było mi szkoda Cristiny.

-Wiesz co. Może... Chciałabyś pogadać z chłopakami z zespołu? Poznałabyś ich!- zaproponowałam.

-Byłoby fajnie- uśmiechnęła się.

-To chodźmy do domu.

Razem z babcia weszłyśmy do środka.

-Dziewczynki, chcecie coś?- zapytała babcia- jakieś ciasto, coś do picia może?

-Poprosimy kakao i twój pyszny sernik, babciu- odpowiedziałam.

-Okej- uśmiechnęła się.

Weszłam z Cris do mojego pokoju, wyciągnęłam laptopa i włączyłam Skype. Damian, Kuba i Adam byli podłączeni. Znowu nie było Marcina...

Zadzwoniłam do nich.

-Cześć!- zawołałam.

-Hej Alicja!- odpowiedzieli równo włączając kamerki.

-Wow, Alka, coś mi się wydaje, że jesteś piękniejsza niż byłaś- odezwał się Ciastek.

Zaśmiałam się.

-Nie żartuj sobie, Adaś. Więc mam dla was niespodziankę. Damian pamiętasz Cris, co nie? No, a wy dwaj poznajcie.. To jest Cristina, moja przyjaciółka- przedstawiłam ją pokazując na kamerce.

-Hej- pomachała im.

-Witaj- powiedział Kuba uśmiechając się.

-Cześć- odezwał się Damian.

-Słuchajcie, wiecie coś może odnośnie Marcina?- zapytałam.

-Nie właśnie. Nie daje żadnego znaku życia- stwierdził Buba.

-Ostatnio dzwoniłem do niego, ale nie odebrał. Nie mam pojęcia co się dzieje. A do ciebie też się nie odzywa?

-Adaś, jakby Marcin się odzywał to bym nie pytała, co nie?

-No tak...

-Może zadzwonimy do niego teraz?- zaproponował Damian.

-Okej, Adam zadzwonisz?

-Pewnie- sięgnął po telefon i włączył na głośnomówiący- odrzucił moje połączenie!- oburzył się.

-Ja spróbuję- odezwał się Kangur- też odrzucił...

-Może spróbuj ty zadzwonić Alka?- odezwała się Cris.

-Tak. Spróbuję, poczekajcie chwilę- odeszłam od laptopa.

Podeszłam do biurka i wzięłam telefon. Usiadłam obok przyjaciółki i wybrałam numer Wafla.

-Połączenie odrzucone...- powiedziałam smutno.

Po chwili dostałam sms-a. Od Marcina.

-Ej, słuchajcie! Przeczytam wam sms-a, którego dostałam przed chwilą od Wafla. A więc: "Alka, przepraszam, nie mogę teraz rozmawiać. Przepraszam. Odezwę się jak tylko będzie to możliwe. Kocham cię. Pozdrów chłopaków."

-Oo.. Zapytaj co się stało. 

-Okej.

Napisałam: "Marcin, co się dzieje?" Do pokoju weszła babcia z tacą.

-Dziękujemy- powiedziałam przytulając ją- Babciu to są moi przyjaciele Damian, Kuba i Adam- pokazałam ich jej.

-Dzień dobry- uśmiechnęła się.

-Dzień dobry- odpowiedzieli chłopcy.

-Aluś, ja za chwilę idę do babci Cristiny i tam zostanę na noc, musimy coś załatwić. Cris, jeśli chcesz możesz tutaj spać- powiedziała babcia.

-Chętnie, dziękuje- uśmiechnęła się moja przyjaciółka.

Babcia wyszła z pokoju. Kilka minut później poszła do sąsiadki.

-Marcin odpowiedział, słuchajcie: "Nie mogę ci powiedzieć, wybacz... Ale nie martw się, wszystko jest okej. Zobaczymy się niedługo."

-On jest w USA, nie? Może po prostu wpakował się w jakieś kłopoty?- odezwał się Ciastek.

-Nie przesadzaj..

Odpisałam: "Nie możesz powiedzieć swojej dziewczynie?! Marcin, ja się tutaj zamartwię na śmierć za chwilę. Razem z chłopakami."

-A tak w ogóle to kiedy jest ten casting do MBTM?- zapytał Kuba.

-Na początku września. W pierwszą niedzielę.

-Aha, okej. Kiedy zaczniemy próby? Bo ja pod koniec lipca wracam, a wy?

-Kuba, ja tez wracam pod koniec lipca- odpowiedziałam.

-Ja też.

-I ja też!

-Czyli w sumie możemy zacząć próby już od sierpnia. Będziemy mieć cały miesiąc. Damy radę, prawda?

-Pewnie Alka, nie masz co się przejmować. Jesteśmy świetni.

Zaśmialiśmy się wszyscy.

-Nie zapędzaj się Kuba z takim określeniem.

-A co? Nie jest tak?- zdziwił się.

-"Wuja, u którego jestem zmarł. I teraz jestem w jakimś domu dziecka, czy coś. Czekam, aż rodzice po mnie przylecą, bo tylko oni mogą mnie odebrać stąd. Jutro maja być na miejscu, ponoć, więc w Polsce będę za kilka dni."- przeczytałam.

Nikt nic nie mówił przez chwilę. Nagle odezwał się Adam:

-Napisz, ze jesteśmy z nim duchowo.

"Współczuję kochanie... Pamiętaj, że masz nas. My wracamy pod koniec lipca. Próby będą od sierpnia. Kocham cię."

Ja i Cris rozmawiałyśmy z chłopakami łącznie dwie godziny. Później obejrzałyśmy film. Wieczorem zamówiłyśmy sobie pizzę. Gdy zjadłyśmy po kolei poszłyśmy się kąpać. Następnie zasnęłyśmy opowiadając sobie straszne historie. 
_________________________________________ 
Hej, przepraszam (znowu...), że nie dodawałam nic. Powód taki jak zawsze ;/ Dzisiaj dodałam wyjątkowo (piątek), bo naprawdę dawno nic nie dodawałam... Kolejna część będzie w tą niedzielę (3.11.13). Trzymajcie się! ;* 

By; Etti. ;3